25 t/m 27 juli “Het weekend”

Vrijdag 25 juli, Nicolette wou even kijken hoe lang het lopen is als we direct naar haar stage zouden lopen. We vertrokken om een uurtje of 11. Het bleek uiteindelijk een klein half uurtje heen te zijn. We liepen verder richting Victoria park. We hadden hier wel redelijk wat verwachtingen bij, ook omdat we al meerdere parken hadden gezien. Jammer genoeg viel het toch wel tegen. Het was maar een klein parkje, met een paar rugbyvelden en een kleine speelplaats. Vervolgens liepen we weer via de haven terug richting het warenhuis. Onderweg hebben we bij de haven een ferrykaartje gekocht voor Waiheke Island waar we op 26 juli heen wilden. Verder zijn we nog langs de supermarkt gegaan om nog wat boodschappen te doen.

Eenmaal thuis aangekomen riep Nicolette mij, het kaartje was niet goed, er stond 25/07 op en wij wilden de 26e gaan. Wij opnieuw onze schoenen aangedaan en teruggelopen naar de haven. Hier gingen we in de rij staan en nadenken over hoe we dit moesten gaan uitleggen. Er zat namelijk iemand anders dan die ochtend. Na 10 minuten in de rij te hebben gestaan kwam Nicolette er wederom achter dat dit kaartje geen dag geldig was, maar een heel jaar. Omdat we al erg vermoeid waren van het vele lopen, we hadden er al 9 km op zitten, liepen we weer terug naar huis. Uiteindelijk hebben we 4 km meer gelopen vanwege “de vergissing” van het kaartje. Totaal hebben we vandaag 11 km gelopen.

Het is 6:45 uur in de ochtend op 26 juli, de wekker is niet afgegaan. Snel mijn bed uit, want over uiterlijk anderhalf uur moeten we weg. Ik ga mijn bed uit en zet het theewater op om warm te worden. Ondertussen pak ik de kiwi’s en lepeltje erbij. Heb 3 broodjes op mijn bord liggen om op te eten. Het water kookt dus pak ik vast 2 koppen, want inmiddels komt Nicolette de deur uit. Ook zij pakt een bord en begint haar brood te smeren. Ik schenk de thee in en zet de 2 koppen vast op tafel. Ik pak mijn bord met de 3 gesmeerde broodjes en ga aan tafel zitten. Nicolette komt erbij met haar bord en we beginnen met eten en praten.

Na het eten gaat Nicolette als eerst naar de badkamer om zich klaar te maken. Ondertussen ben ik vast brood aan het smeren om mee te nemen, we zijn tenslotte de hele dag weg. Ik zet mijn tas klaar en doe mijn flesje en brood er vast in. Ik pak mijn camera, extra accu en extra geheugenkaart en doe ook deze vast in de tas. Intussen is Nicolette klaar op de badkamer en ga ik verder met mij klaarmaken.

Ik trek mijn wandelschoenen aan en trek mijn jas aan, het is 8:15 uur en we moeten gaan lopen, omdat we 20 minuten voor vertrek aanwezig moeten zijn. Samen met Nicolette lopen we de deur uit en gaan we richting haven, de stappenteller staat zoals elke dag weer aan. We lopen de eerste berg weer omhoog en zijn blij dat we verder de gehele weg naar de haven niet meer omhoog hoeven te lopen. We lopen langs de weg, gaan rechts Queenstreet op. Het is enorm rustig en er lopen maar weinig mensen op straat. Onze pas is redelijk snel en om 8:35 komen we aan bij de haven, we kopen onze buspas zodat we de hele dag overal heen kunnen.

Het is nu 8:45 uur en we kunnen aan boord. De ferry richting Waiheke Island. Beide een beetje spanning voor wat komen gaat. En daar gaan we om stipt 9:00 uur. De ferry vaart lekker rustig en bij Devonport stoppen we om hier mensen op te halen en af te zetten. Net nu we bij Devonport weg zijn begint de ferry vaart te maken, hij gaat een stuk sneller dan toen we richting Devonport gingen. Na 10 minuten lekker aan het varen te zijn, zie ik in de verte iets bewegen, plaatsen kan ik het niet. Nicolette heeft hetzelfde. Niet veel later zien we het weer, maar deze keer was het toch wel degelijk te plaatsen. Het waren dolfijnen! Een stuk of 15 kwamen onze kant op gezwommen, iedereen op de ferry keek vol verwondering naar de dolfijnen. Het was echt waanzinnig om te zien. De rest van de tocht was vrij rustig, en daar was het dan, Waiheke Island. In 1 woord onvoorstelbaar. Het was een prachtig eiland en wat een uitzicht. Het is veel minder steil dan Auckland, dus lopen zou voor ons een stuk makkelijker zijn. De zon was net op en de lucht was helderblauw. Een graadje of 14 zou het vandaag worden.

We waren net aangekomen en hadden de bus net gemist, de volgende zou pas over +/- 45 minuten komen en we wilden geen tijd verspillen op dit nu al verbluffend mooie eiland. We besloten dus maar richting de volgende busstop te lopen. Aangezien we geen flauw benul hadden van afstand, viel het ons erg mee dat de volgende stop een kilometer verder zat. Daar stonden we dan, een kilometer verder en we verwachtte dat de volgende stop te ver zou zijn en dat we dan de bus zouden mislopen, dus bleven we staan. Nog geen 5 minuten later kwam daar iemand aangereden in een klein autootje, en vroeg ons of we een lift nodig hadden naar de stad, deze vrouw was zo vriendelijk dat we besloten dit aanbod aan te nemen. Het bleek dat zij naar haar vakantiehuisje ging om die schoon te maken. We zaten nog geen 5 minuten in de auto of we zaten al in de stad. Dat was dichterbij dan wij in eerste instantie vermoedde.

Nu we in de stad waren besloten we om naar Rocky bay te gaan. We gingen op zoek naar de bushalte. We liepen langs Oneroa Bay , wat erg mooi was om te zien in de ochtendzon. Vervolgens liepen we verder en kwamen we bij de bushalte. Die direct naast little Oneroa bay lag. We besloten hier op de bus te wachten, dus we maakten eerst nog even een paar mooie foto’s van little Oneroa bay en gingen toen op het bankje zitten en aten een broodje voordat de bus kwam.

De busrit richting Rocky bay was niet erg prettig. De buschauffeur reed erg wild. Achter ons zaten mensen die dat ook vonden. We kwamen gelukkig veilig en wel aan bij Rocky Bay. We liepen richting het strand, maar echt spectaculair was het niet. Rocky bay heeft zijn naam verkregen aan het feit dat er veel stenen op en rond het strand liggen. Deze stenen waren ook erg glad. Ik keek net een andere kant op en wou wat gaan zeggen, toen ik een klap hoorde. Nicolette was uitgegleden over een steen en was op de grond gevallen. Het deed haar zeer, maar ik durfde niet via dezelfde steen naar beneden te lopen. Gelukkig vond ik snel een andere “veilige” steen waardoor ik naar beneden kon. Gelukkig had Nicolette er niet veel aan overgehouden. Behalve een schaafplek op haar arm en tijdelijk een zere rug.

Nadat Nicolette weer kon opstaan en weer ok voelde zijn we weer naar boven gelopen en hebben we hier in het zonnetje in T-shirt op een bankje een broodje gegeten. De bus zou toch pas een half uur later arriveren.

Daar kwam de bus, we hadden besloten om eerst naar de Countdown te gaan. Deze supermarkt was groter dan die in Auckland, en we konden hier prima even een flesje drinken en wat lekkers halen. Eenmaal weer uit de Countdown, moesten we nog ruim een half uur wachten op de bus, dus gingen we maar even kijken waar we nu heen zouden gaan. We besloten naar Onetangi bay te gaan. Een kleine 20 minuten voor de bus aankwam, kwam er een bus buiten dienst langsrijden, die ons vroeg waar we heen moesten. We vertelde hem dat we naar Onetangi bay moesten en hij vertelde ons dat we mochten instappen. In een kleine 10 minuten kwamen we aan bij Onetangi bay. En man dit was ook echt fantastisch om te zien. We liepen het strand op en besloten toen een poosje op het strand in het zonnetje te gaan zitten. In ons T-shirt hebben we hier zo’n 3 kwartier gezeten. Toen besloten we verder te gaan naar Surfsdale met de bus.

Surfsdale viel ons best wel tegen. Het strand was een beetje treurig en het was er ook best wel koud. We zijn snel verder gaan wandelen, want de bus was net weg, naar Little Oneroa bay. We wisten echter niet dat we hier al heel kort even langs waren geweest. Eenmaal bij Little Oneroa bay, deden we onze schoenen uit en de broekspijpen omhoog. We liepen lekker de zee in, maar dat was toch wel heel erg koud. Na een paar minuten, voelde het al een stuk minder koud aan. Na een klein kwartiertje zijn we op het gras gaan zitten en nog even van het lekkere weer gaan genieten.

We trokken onze schoenen weer aan en gingen toen langzaam weer terug naar de ferry. De ferry was erg druk, doordat de mensen ook erg druk waren. Verder is er niets bijzonders gebeurd onderweg. Eenmaal terug in Auckland hebben we nog even ergens wat gegeten en boodschappen gedaan. ’s Avonds ben ik rond de klok van 21:00 richting bed gegaan. We hebben een fantastische dag gehad en hebben +/- 13,7 km gelopen.

Het is alweer 27 juli en de dag begon zoals nog iedere andere ochtend. Vroeg wakker en een nacht met veel onderbrekingen. Samen met Nicolette ontbeten en verder de blog bijgewerkt en een beetje niets gedaan. Wat na een week van +/- 46 km lopen wel erg lekker is voor de benen.