01/09 tot 30/09 & 01/10 tot 12/10: week 7-12
Door: Debby
Blijf op de hoogte en volg Debby
12 Oktober 2014 | Nieuw Zeeland, Auckland
De maand September is weer voorbij en het is alweer ruim 5 weken geleden dat ik mijn laatste blog heb geplaatst. In die tussentijd is er veel gebeurt. Om maar even rustig bij het begin te beginnen.
Zoals sommige misschien al weten of gehoord hebben, heb ik de eerste 9 weken van mijn verblijf in Nieuw Zeeland niet erg goed geslapen. Dit zorgde voor de nodige spanning niet alleen voor mij, maar dit had ook een behoorlijk effect op mijn huisgenoten. Het was best zwaar en in week 7 ben ik slaappillen gaan proberen, want die week was mijn hoogtepunt in vermoeidheid. Toen bleek dat deze slaappillen niet werkten, ben ik toch maar even naar de huisarts geweest. Die heeft mij toen iets voorgeschreven om het slaappatroon te doorbreken. Nu slaap ik alweer een stuk beter en ook mijn vermoeidheid is stukken minder.
Maargoed dat was natuurlijk niet wat jullie willen horen, dus begin ik maar over de rest
Mijn stage bevalt nog steeds erg goed, mijn directe collega’s Christiane (origine Duits) en Diane (origine chinees/kiwi) zijn erg gezellig en we hebben het druk maar wel lol. Peter, mijn directe begeleider is iets minder aardig, maar daar ga ik verder niet op in
Diane en ik hebben een deal gesloten dat ik haar uit haar hok trek of zij mij uit ons hok trekt om te lunchen/rondje lopen of omdat het 5 uur is. Dit werkt best goed en op die manier hebben we allebei een goede afleiding. Diane is inmiddels alweer iets van 5 weken bezig met een project waar veel tijd en energie in zit. In die tussentijd hopt Christiane tussen accounts payable en accounts receivable. Dit was in het begin nog niet, maar sinds een week of 2, sinds het vertek van Linda. Daar komt bij dat Linda als accountant wel heel veel dingen gedaan heeft waar Christiane niet blij mee is. Omdat het fout, te laat/niet gedaan is of het is dubbel gegaan. Christiane wist in het begin ook niet waar Linda was en het is voor haar een hele truc om alles weer recht te trekken. Ze is daarom ook heel blij dat ik haar met onwijs veel dingen graag help en kan helpen. Volgende week, (week van 13 oktober) is Diane waarschijnlijk nog steeds bezig met haar project. In die week kom ik misschien/zeker op de plek van de accounts payable te zitten en heb ik de leiding over payable. Dit vind ik erg spannend en leuk. Vorige week kregen we echter slecht nieuws, een trouwe werknemer was 28 september overleden. Dit was een behoorlijke schok, hij was per slot ook pas 48. Nu stond ik een paar dagen voor een dilemma of ik naar de begrafenis moest gaan, ik kende de man eigenlijk helemaal niet en was hem 1 of 2 keer tegen gekomen. Zowel Christiane en Diane zeiden dat ik niet per se mee hoefde, omdat ik hem eigenlijk niet kende. Uiteindelijk heb ik besloten wel te gaan, al was het alleen maar uit respect voor zijn ouders. Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk wel gegaan ben, was heel apart om mee te maken zo in een andere taal en een ander land. Verder is er over stage niet veel te vertellen. Inmiddels zijn we al op de helft.
Wat heb ik nu verder uitgespookt in die hele maand september…
Veel van de weekenden was het een rondje lopen en boodschappen halen. En was er even niet zo veel te doen. Wel hebben we een Auckland city tour gehad, daarmee zijn we op een paar verschillende plekken in Auckland geweest. Zo zijn we ook in Devonport geweest, hier waren Nicolette en ik al een keer geweest, maar nu zijn we ook door tunnels gegaan waar wij toen niet door zijn gegaan. Was op zich wel mooi om te zien, maar niet spectaculair. We zijn ook in de buurt geweest van een Moari iets. Was wel mooi, maar het uitzicht was des te mooier. Verder heb ik samen met Nicolette een paar keer een grote wandeling gemaakt, maar niet veel meer gedaan in de rest van de weekenden. Wel zijn we nog een keer met zijn 3en bij een collega van Nicolette geweest. Daar hebben we zelfgemaakte pizza gegeten en daarna 12 years a slave gezien. Was een zware film maar wel erg mooi om te zien. We zouden afgelopen weekend eigenlijk naar Rangitoto gaan, maar door de weersvoorspellingen is dat uiteindelijk niet doorgegaan.
Toen besloten ik en nog 3 anderen om naar het Martiem museum te gaan, dat zou gratis zijn met een proof of residence dus dat wouden we wel proberen. Jammer genoeg moesten 2 van de 4 terug naar het empire voor dit bewijs, ja inclusief ik :P. Verder geen probleem, dus toen we terug waren bij de Starbucks waar de andere twee op ons zaten te wachten, liepen we richting het Museum. Eenmaal daar, bleek een van de 2 wachtende er niet in te mogen, we stonden al met 3 kaartjes klaar, maar als hij niet naar binnen mocht, dan maar niet. Dus zijn we in downtown (groot winkelcentrum) wat gaan eten/drinken. Daarna ging 1 terug naar huis en ik en 2 anderen gingen nog boodschappen doen en vervolgens richting huis. Afgelopen vrijdag ben ik nog samen met Nicolette en Tamara (een Duits meisje ook hier in het gebouw) wat wezen eten bij Nando’s. Dit was erg gezellig.
Op mijn eerste en vooralsnog enige vrije dag ben ik richting Onehunga gegaan, ik had drastisch nieuwe schoenen nodig, want mijn zwarte laarsjes waren letterlijk door de bodem heen. Al met al was het een geslaagde dag en ben ik lekker door Dressmart (groot winkelcentrum) gelopen en omdat ik natuurlijk weer op de verkeerde plek uitstapte moest ik een heel end lopen. De bussen hier zijn soms een beetje lastig te begrijpen, maar elke keer als ik met de bus ga in mijn eentje, stap ik bij de verkeerde halte uit tenzij ik vriendelijk aan de buschauffeur vraag of hij me een seintje wil geven. Nicolette en ik zijn samen ook nog een keer bij Sylvia park geweest, nee dit was geen park maar een behoorlijk groot Winkelcentrum. Hier hebben we een beetje rondgelopen en rondgekeken, toen zijn we met de trein terug gegaan naar de stad. Vervolgens zijn we hier weer richting huis gelopen.
Uiteraard ben ik ook jarig geweest, vorige week kreeg ik op vrijdag de eerste kaartjes binnen. Van mijn vader, mijn broer, mijn oma en mijn oom + nichtje. Ik was eigenlijk erg verrast en werd er wel erg blij van . Vervolgens kreeg ik op 7 oktober ook nog een kaartje van mijn tante, nou toen kon het haast niet meer kapot. Ik was erg vrolijk en op mijn verjaardag zelf toen ik op het werk kwam, stond er op mijn bureau een heerlijke chocoladetaart met een klein cadeautje erop, nou ik was geschokt, ik wist dat de taart er zou zijn, maar dat cadeautje had ik echt niet verwacht. Wat wel heel grappig was, was de inhoud. Ik had van Diane een heel leuk kaartje met in het cadeautje chocola (ze weet hoe dol ik daarop ben :P) Met de lunch zijn Peter, Diane, Christiane en ik met zijn 4en uit eten gegaan bij een gezellig Argentijns tentje waar we heerlijk hebben gegeten. Dit was uiteraard voor mijn verjaardag, dus ik moest blijven zitten toen ze gingen betalen. In de avond zijn Nicolette en Ellen bij mij op de kamer gekomen en toen hebben we met zijn 5en (inclusief mijn 2 Duitse kamergenoten) lekker aan het genieten geweest van een lekker gebakje. Verder heb ik op Facebook veel leuke berichtjes gehad, al met al was mijn verjaardag een geslaagde dag.
Zoals velen nu zullen denken na het lezen van het stukje over mijn verjaardag, maar ze zat toch bij Nicolette en Ellen op de kamer?! Ja dat klopt, maar om daar niet teveel op uit te wijdden, Nicolette en ik hadden wat meer afstand van elkaar nodig om vrienden te blijven, dus ben ik verhuisd naar een andere kamer. Als er nu een gedachte in je omgaat dat we ruzie hebben, haal die er alsjeblieft meteen weer uit… we hebben namelijk geen ruzie.
Al met al zit ik nu al een weekje in mijn nieuwe stulpje en het gaat prima redelijk goed met me. Boeken lezen begint weer een beetje te lukken, de rust is weer aan het terugkeren. Daar komt wel bij dat het boek morgen toen de oorlog begon een erg leuk en spannend boek is. Inmiddels ben ik al bij het laatste deel. Verder begin ik weer beetje in het ritme te komen en alles valt weer op zijn plekje, slapen gaat steeds beter en alles wat niet goed zou gaan, daar wordt aan gewerkt om dit wel weer goed te krijgen.
Vandaag heb ik 8km gelopen, door Auckland domain waar ik tot mijn grote verbazing een bandje schotten, wat wel grappig was om te zien. Verder heb ik niet veel gedaan buiten het schrijven van mijn blog dan nog.
Helaas heb ik in dit nieuwe appartement geen standaard internet zoals in de vorige, ik zal proberen weer een beetje wekelijks mijn blog bij te houden. (Proberen, is dus geen zekerheid)
Voor nu zeg ik vast, welterusten en tot de volgende blog maar weer.
Zoals sommige misschien al weten of gehoord hebben, heb ik de eerste 9 weken van mijn verblijf in Nieuw Zeeland niet erg goed geslapen. Dit zorgde voor de nodige spanning niet alleen voor mij, maar dit had ook een behoorlijk effect op mijn huisgenoten. Het was best zwaar en in week 7 ben ik slaappillen gaan proberen, want die week was mijn hoogtepunt in vermoeidheid. Toen bleek dat deze slaappillen niet werkten, ben ik toch maar even naar de huisarts geweest. Die heeft mij toen iets voorgeschreven om het slaappatroon te doorbreken. Nu slaap ik alweer een stuk beter en ook mijn vermoeidheid is stukken minder.
Maargoed dat was natuurlijk niet wat jullie willen horen, dus begin ik maar over de rest
Mijn stage bevalt nog steeds erg goed, mijn directe collega’s Christiane (origine Duits) en Diane (origine chinees/kiwi) zijn erg gezellig en we hebben het druk maar wel lol. Peter, mijn directe begeleider is iets minder aardig, maar daar ga ik verder niet op in
Diane en ik hebben een deal gesloten dat ik haar uit haar hok trek of zij mij uit ons hok trekt om te lunchen/rondje lopen of omdat het 5 uur is. Dit werkt best goed en op die manier hebben we allebei een goede afleiding. Diane is inmiddels alweer iets van 5 weken bezig met een project waar veel tijd en energie in zit. In die tussentijd hopt Christiane tussen accounts payable en accounts receivable. Dit was in het begin nog niet, maar sinds een week of 2, sinds het vertek van Linda. Daar komt bij dat Linda als accountant wel heel veel dingen gedaan heeft waar Christiane niet blij mee is. Omdat het fout, te laat/niet gedaan is of het is dubbel gegaan. Christiane wist in het begin ook niet waar Linda was en het is voor haar een hele truc om alles weer recht te trekken. Ze is daarom ook heel blij dat ik haar met onwijs veel dingen graag help en kan helpen. Volgende week, (week van 13 oktober) is Diane waarschijnlijk nog steeds bezig met haar project. In die week kom ik misschien/zeker op de plek van de accounts payable te zitten en heb ik de leiding over payable. Dit vind ik erg spannend en leuk. Vorige week kregen we echter slecht nieuws, een trouwe werknemer was 28 september overleden. Dit was een behoorlijke schok, hij was per slot ook pas 48. Nu stond ik een paar dagen voor een dilemma of ik naar de begrafenis moest gaan, ik kende de man eigenlijk helemaal niet en was hem 1 of 2 keer tegen gekomen. Zowel Christiane en Diane zeiden dat ik niet per se mee hoefde, omdat ik hem eigenlijk niet kende. Uiteindelijk heb ik besloten wel te gaan, al was het alleen maar uit respect voor zijn ouders. Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk wel gegaan ben, was heel apart om mee te maken zo in een andere taal en een ander land. Verder is er over stage niet veel te vertellen. Inmiddels zijn we al op de helft.
Wat heb ik nu verder uitgespookt in die hele maand september…
Veel van de weekenden was het een rondje lopen en boodschappen halen. En was er even niet zo veel te doen. Wel hebben we een Auckland city tour gehad, daarmee zijn we op een paar verschillende plekken in Auckland geweest. Zo zijn we ook in Devonport geweest, hier waren Nicolette en ik al een keer geweest, maar nu zijn we ook door tunnels gegaan waar wij toen niet door zijn gegaan. Was op zich wel mooi om te zien, maar niet spectaculair. We zijn ook in de buurt geweest van een Moari iets. Was wel mooi, maar het uitzicht was des te mooier. Verder heb ik samen met Nicolette een paar keer een grote wandeling gemaakt, maar niet veel meer gedaan in de rest van de weekenden. Wel zijn we nog een keer met zijn 3en bij een collega van Nicolette geweest. Daar hebben we zelfgemaakte pizza gegeten en daarna 12 years a slave gezien. Was een zware film maar wel erg mooi om te zien. We zouden afgelopen weekend eigenlijk naar Rangitoto gaan, maar door de weersvoorspellingen is dat uiteindelijk niet doorgegaan.
Toen besloten ik en nog 3 anderen om naar het Martiem museum te gaan, dat zou gratis zijn met een proof of residence dus dat wouden we wel proberen. Jammer genoeg moesten 2 van de 4 terug naar het empire voor dit bewijs, ja inclusief ik :P. Verder geen probleem, dus toen we terug waren bij de Starbucks waar de andere twee op ons zaten te wachten, liepen we richting het Museum. Eenmaal daar, bleek een van de 2 wachtende er niet in te mogen, we stonden al met 3 kaartjes klaar, maar als hij niet naar binnen mocht, dan maar niet. Dus zijn we in downtown (groot winkelcentrum) wat gaan eten/drinken. Daarna ging 1 terug naar huis en ik en 2 anderen gingen nog boodschappen doen en vervolgens richting huis. Afgelopen vrijdag ben ik nog samen met Nicolette en Tamara (een Duits meisje ook hier in het gebouw) wat wezen eten bij Nando’s. Dit was erg gezellig.
Op mijn eerste en vooralsnog enige vrije dag ben ik richting Onehunga gegaan, ik had drastisch nieuwe schoenen nodig, want mijn zwarte laarsjes waren letterlijk door de bodem heen. Al met al was het een geslaagde dag en ben ik lekker door Dressmart (groot winkelcentrum) gelopen en omdat ik natuurlijk weer op de verkeerde plek uitstapte moest ik een heel end lopen. De bussen hier zijn soms een beetje lastig te begrijpen, maar elke keer als ik met de bus ga in mijn eentje, stap ik bij de verkeerde halte uit tenzij ik vriendelijk aan de buschauffeur vraag of hij me een seintje wil geven. Nicolette en ik zijn samen ook nog een keer bij Sylvia park geweest, nee dit was geen park maar een behoorlijk groot Winkelcentrum. Hier hebben we een beetje rondgelopen en rondgekeken, toen zijn we met de trein terug gegaan naar de stad. Vervolgens zijn we hier weer richting huis gelopen.
Uiteraard ben ik ook jarig geweest, vorige week kreeg ik op vrijdag de eerste kaartjes binnen. Van mijn vader, mijn broer, mijn oma en mijn oom + nichtje. Ik was eigenlijk erg verrast en werd er wel erg blij van . Vervolgens kreeg ik op 7 oktober ook nog een kaartje van mijn tante, nou toen kon het haast niet meer kapot. Ik was erg vrolijk en op mijn verjaardag zelf toen ik op het werk kwam, stond er op mijn bureau een heerlijke chocoladetaart met een klein cadeautje erop, nou ik was geschokt, ik wist dat de taart er zou zijn, maar dat cadeautje had ik echt niet verwacht. Wat wel heel grappig was, was de inhoud. Ik had van Diane een heel leuk kaartje met in het cadeautje chocola (ze weet hoe dol ik daarop ben :P) Met de lunch zijn Peter, Diane, Christiane en ik met zijn 4en uit eten gegaan bij een gezellig Argentijns tentje waar we heerlijk hebben gegeten. Dit was uiteraard voor mijn verjaardag, dus ik moest blijven zitten toen ze gingen betalen. In de avond zijn Nicolette en Ellen bij mij op de kamer gekomen en toen hebben we met zijn 5en (inclusief mijn 2 Duitse kamergenoten) lekker aan het genieten geweest van een lekker gebakje. Verder heb ik op Facebook veel leuke berichtjes gehad, al met al was mijn verjaardag een geslaagde dag.
Zoals velen nu zullen denken na het lezen van het stukje over mijn verjaardag, maar ze zat toch bij Nicolette en Ellen op de kamer?! Ja dat klopt, maar om daar niet teveel op uit te wijdden, Nicolette en ik hadden wat meer afstand van elkaar nodig om vrienden te blijven, dus ben ik verhuisd naar een andere kamer. Als er nu een gedachte in je omgaat dat we ruzie hebben, haal die er alsjeblieft meteen weer uit… we hebben namelijk geen ruzie.
Al met al zit ik nu al een weekje in mijn nieuwe stulpje en het gaat prima redelijk goed met me. Boeken lezen begint weer een beetje te lukken, de rust is weer aan het terugkeren. Daar komt wel bij dat het boek morgen toen de oorlog begon een erg leuk en spannend boek is. Inmiddels ben ik al bij het laatste deel. Verder begin ik weer beetje in het ritme te komen en alles valt weer op zijn plekje, slapen gaat steeds beter en alles wat niet goed zou gaan, daar wordt aan gewerkt om dit wel weer goed te krijgen.
Vandaag heb ik 8km gelopen, door Auckland domain waar ik tot mijn grote verbazing een bandje schotten, wat wel grappig was om te zien. Verder heb ik niet veel gedaan buiten het schrijven van mijn blog dan nog.
Helaas heb ik in dit nieuwe appartement geen standaard internet zoals in de vorige, ik zal proberen weer een beetje wekelijks mijn blog bij te houden. (Proberen, is dus geen zekerheid)
Voor nu zeg ik vast, welterusten en tot de volgende blog maar weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
