15 t/m 17 juli 2014 “De vlucht”

Vandaag is het zover, we vertrekken naar Nieuw Zeeland. Om 10:30 hebben we afgesproken bij het meetingpoint op Schiphol. Het is 9 uur, tijd om te vertrekken. Ik neem afscheid van moeders en stap in de auto. Samen met vaders rijd ik richting Schiphol. Gelukkig was het rustig op de weg en konden we vrij makkelijk doorrijden. Eenmaal op Schiphol aangekomen, was het voor mijn vader en mij even zoeken naar het meetingpoint. Nicolette begon al zenuwachtig te worden, ze stuurden om 4 minuten na half een berichtje waar we bleven. Inmiddels waren mijn vader en ik naar binnen gelopen. Ik had mijn jas aan en mijn zonnebril op, dus ze herkende me niet meteen. We ontmoette elkaar en we stelden onszelf en onze ouders even aan elkaar voor. Toen we dat hadden gedaan besloten we vast in te checken, omdat onze vlucht was gereserveerd met stoelen niet naast elkaar. Gelukkig kregen we bij het inchecken de optie om wel naast elkaar te zitten. We hebben ingecheckt en zijn vervolgens naar de balie gegaan om onze zware bagage ook in te checken. Gelukkig was na 5 minuten de balie open en konden we al snel onze bagage inchecken. Ik had maarliefst 28 kilo aan bagage en Nicolette 21 kilo. Nu onze bagage is ingecheckt kunnen we door de douanen. Echter gaan we eerst wat met onze ouders en broertje van Nicolette drinken. In de verte zien we een koffiebordje en besluiten daar wat te gaan drinken. We onder het drinken aan het praten, lachen en toen besloten Nicolette en ik toch maar vast een broodje te eten. Het broodje was op en het was tijd om door de douane te gaan. Het afscheid is me meegevallen, toch ga ik mijn ouders wel missen. Op naar de douane. Door de douane en op zoek naar de juiste gate. Daar liepen we dan, zo groot als Schiphol is, uiteraard was onze gate aan de hele andere kant, ergens verstopt in een hoekje. We hadden inmiddels al besloten dat we bij de gate zouden gaan zitten en wachten tot we mochten boarden, en dat deden we.

Eindelijk waren we dan bij de gate en toen was het nog ruim 1 uur wachten. Het was verbazingwekkend hoeveel verschillende mensen er in ons vliegtuig stapten. Het boarden begon, daar doorheen was de bagagecontrole wat altijd erg irritant is. Daar werd het omgeroepen, we konden het vliegtuig in. Eenmaal in het vliegtuig werd ons onze plaats gewezen. We gingen zitten en wachten geduldig tot iedereen klaar was en dat we gingen vliegen. De vlucht zou erg lang duren, ruim 11,5 uur. We gingen de lucht in en eenmaal in de lucht begon de ellende. De man voor mij deed zijn stoel helemaal naar achter en was enorm onrustig en apart. Hij had in de eerste 2 uur al ruim 1 liter Grolsch gedronken en nog iets van 5 blikjes bier. Het was erg vervelend en ook slapen wou niet erg lukken. We kregen ook eten in het vliegtuig wat goed smaakte. Zo kregen warme maaltijd met daarnaast een koekje, fruit en wat te drinken. Onderweg hebben we ook nog een enorm fascinerende lichtshow gezien. Ergens boven het Midden-Oosten was het bewolkt en aan het bliksemen, echter ging die bliksem zo snel door de wolken heen, dat het een lichtshow vormde, erg spectaculair. Deze eerste vlucht eindigde in Bangkok.

Nicolette en ik waren kapot. Eerst besloten we wat drinken te gaan halen, maar we waren de weg al snel kwijt. Uiteindelijk hebben we maar aan iemand gevraagd waar we heen moesten, dus daar gingen we op pad. We kwamen in een grote hal, na de bagagecontrole, hier hebben we eerst even rustig gezeten en vervolgens besloten we dat het wel handig zou zijn om vast in te checken voor de volgende vlucht, we moesten tenslotte toch ruim 10 uur wachten. Bij de incheckbalie werd ons echter verteld dat we pas om 14:15 lokale tijd konden inchecken. Op dat moment was het pas een uur of 10 in de ochtend. Onderweg naar de balie zagen we meerdere backpackers op de bankjes slapen, wij besloten voor onszelf een geschikt bankje te vinden en deze stond recht tegenover de incheckbalie. Wij waren echt helemaal kapot en vielen beide op onze tas in slaap. We hebben niet veel en niet lang geslapen, maar toch waren we weer iets fitter. Om een uur of 12 besloten we dan toch maar dat we iets moesten gaan eten. We gingen op zoek en vonden een geschikt tentje om wat te eten. Na het eten gingen we snel terug naar het bankje tegenover de incheckbalie. Hier hebben we toen toch nog maar even de ogen dicht gedaan. Het inchecken duurde een uur en de 2e vlucht, die van Taipei naar Sydney, was niet naast elkaar. Na het inchecken besloten we langzaamaan de juiste gate op te zoeken. Hier gingen we naast de gate zitten en gingen we een potje kaarten. Om ons heen kwamen steeds meer Aziatische mensen te zitten. Om 16:30 begon dan eindelijk het boarden. Uiteindelijk keken we om ons heen en zagen we tot onze grote verbazing dat bijna alle passagiers Aziatische mensen waren. Eenmaal in het vliegtuig en in de lucht ging Nicolette een poging doen tot slapen. Ik had niet echt de behoefte om te slapen en ging maar een filmpje kijken, Jack the Giant slayer, de vlucht duurde ook maar 4 uurtjes. Aan het eind van de film heb ik toch nog een beetje geslapen. Eenmaal in Taipei moesten we ons erg haasten, we hadden maar een half uurtje om bij onze volgende gate te komen. Jammer genoeg moesten we ook hier weer door de bagagecontrole. Dit kostte ook weer tijd, maar uiteindelijk waren we precies op tijd. We stapten in het vliegtuig en wisten een man zover te krijgen dat hij met mij wou ruilen, zodat ik naast Nicolette kon zitten. Op gegeven moment kwam de jongen die achter ons zat aanlopen en dat bleek ook een Nederlander te zijn. We begonnen een gesprek.

Het vliegtuig steeg op en Nicolette en ik waren nog steeds helemaal op. Al snel kregen we eten, wat wij een hele rare tijd vonden. Echter hoefde ik geen eten, omdat ik heel erg misselijk werd van de turbulentie. Na het eten gingen we weer slapen. De jongen achter mij sliep al snel en de hele reis door, dus kon ik gelukkig rustig mijn stoel iets naar achter zetten. Nicolette en ik hadden een onrustige slaap. Toen we eenmaal aankwamen in Sydney, waren we beide wel iets minder moe. Bij Sydney kregen we een sticker op onze schouder geplakt, zodat we als transferpassagiers niet verdwaald raakten. Weer kwamen we bij de bagagecontrole, deze was nog strenger dan de vorige. Hier ontdekte we de naam van de Nederlandse jongen, zijn naam is Auke. Eenmaal door de bagagecontrole werden Auke en Nicolette nog extra gecontroleerd. We gingen vervolgens naar onze gate, waar we vervolgens een uur later weer in hetzelfde toestel doorvlogen naar Auckland. Deze laatste vlucht was nog ongeveer 3 uur. Weer was ik vrij misselijk van turbulentie en besloot ik toch maar niet te eten. Wel heb ik wat drinken gekregen. Ik heb de halve vlucht geslapen.

In Auckland aangekomen, hebben we afscheid genomen van Auke. Hij moest nog verder door naar Christchurch, jammer genoeg waren we niet helder genoeg om zijn contactgegevens te vragen zodat we contact konden houden. Eenmaal door de douane, konden we onze koffers/backpack ophalen. Toen moesten we door nog controle. Hier werden we doorverwezen naar een rij, hier werd bij beide de wandelschoenen gecontroleerd. Toen mochten we weer door. Buiten deze controle stond onze chauffeur al te wachten. Hij moest nog iemand anders wegbrengen, die 2 uur te laat uit het vliegtuig kwam, maar gelukkig konden we daarna door naar ons appartement. In de auto viel ik al bijna in slaap en om 7 uur waren we eindelijk aangekomen bij ons appartement. Het inchecken duurde even en uiteindelijk liepen we om half 8 ons appartement binnen. Hier kwamen we de verraste Laura tegen, die onze huisgenoot is tot 4 augustus, waarna zij weer richting huis gaat. Rond de klok van 20:15 besloten Nicolette en ik dat het tijd was om te gaan slapen. Dit was het eind van een deur tot deur reis van +/- 46 uur.